Poke bowls!

Een poke bowl is een Hawaiiaans gerecht met rijst, rauwe vis en groentjes, allemaal samen in een potje gezwierd.  Als je eens rondneust op Pinterest of op Instagram kom je overheerlijke bowls tegen waarvan je spontaan een beetje gaat kwijlen.  Heerlijk! (de poke bowls - niet het gekwijl)

Ze zijn makkelijk te maken en smaken verrukkelijk.  Ideaal voor als de kindjes in bed zitten en we eens liefjesavond* doen.  (* kinderen tijdig in bed, op het gemak uitgebreid aperitieven (zonder te moeten vechten voor een hapje en te moeten zeggen: 'rustig', 'zorg dat je nog kan eten' en 'niet alles in 1 keer opeten', gezellig eten (terwijl je een normale conversatie kan voeren zonder dat er jengelende kinderen tussenkomen) en een beetje netflixen - lang leve liefjesavond)  

Dus, hoe maak je nu zo'n poke bowl? 

Je neemt een hoopje rauwe vis (zalm of tonijn), snijdt het in blokjes en laat het eventjes marineren in een mengeling van sojasaus, gember, chilivlokken, sesamolie en een beetje rijstazijn.  Ik doe dat meestal gewoon wat op het gevoel maar je vindt vermoedelijk wel receptjes met precieze hoeveelheden...

Terwijl de vis rustig marineert kan je de rijst koken, groentjes snijden en een roséetje drinken. 

Ik gebruikte de laatste twee keren gewone basmatirijst maar met sushirijst is het ook superlekker.  Af en toe ga ik naar de Aziatische winkel waar ik me ontzettend laat verleiden door allerlei leuke verpakkingen, waaronder ook onderstaand zakje om je rijst te pimpen.  Geen flauw idee hoe het noemt, want mijn Japans (of Chinees...) is niet optimaal.  Het is een mengeling van zeewier, sesamzaadjes en nog een paar lekkere (onbekende) dingen.  Soit, als de rijst gekookt is zwier ik er een hoopje van dat goedje bij.

Voor de groentjes neem ik meestal verse avocado en radijsjes in stukjes.  Daarnaast zwier ik er ook een hoopje wakamé in, dat is een soort Japanse zeewiersalade (o.a. te vinden in Delhaize bij de sushi).  Ook gekonfijte gember en wat sesamzaadjes krijgen steevast een plekje in mijn bowls.

In de tonijnversie deed ik er nog wat gesneden bieslook over, bij gebrek aan lenteui en omdat de bieslook dringend op moest... En in de zalmversie kletste ik er een hoopje foreleitjes op.  

Zie, eigenlijk niet veel werk he?  En dan rest je enkel nog te genieten!

Grote Kunst voor Kleine Kenners.

Grote Kunst voor Kleine Kenners is, net zoals de Spiekpietjes, een expo in Fort Napoleon in Oostende.  Het is een expo waarbij je op zoek moet gaan naar het gestolen schilderij door allerhande vragen op te lossen.  Iedereen krijgt bij het binnenkomen een ipod/ iphone met oortjes.  Op de Iphone staat per schilderij een verhaaltje met wat uitleg.  Eigenlijk krijgen alleen de kinderen eentje maar doordat het kalm was kregen we er ook eentje.  Makkelijk want zo konden we elk met een kind op zwier.  Iets makkelijk dan 2 kinderen met elk een koptelefoon verbonden aan één en dezelfde Iphone...  2 kinderen die niet echt even geïnteresseerd waren in de verhalen.  Je kan wel al vermoeden dat dat niet echt vlotjes liepen in het begin...

Kunstwerken van verschillende bekende kunstwerken werden door Thaïs Vanderheyden omgetoverd tot kindvriendelijke alternatieven.  Een Mondriaan kreeg plezierig vogeltjes, Napeleon werd vervangen door krokodil te paard en de verf van de Waterlelies van Monet werd vervangen door een hoop kleine stickertjes die de kinderen zelf mochten plakken.

Na de zoektocht is er beneden een plezierig klim- en klauterparcours (voor de kinderen).  Dolle pret langs de tunnels, tussen lasers en aan de schoenenmuur.   Dit was, net zoals bij de Spiekpietjes het favoriete gedeelte van de boys.

Oostende, heerlijke stad met allerlei activiteiten voor jong en oud.  Ik ben er fan van. 

Wist je dat je trouwens gratis een veerboot kan nemen tussen de kant van Fort Napoleon en de kant van 't stad.  De boot stopt niet ver maar ook niet superdicht bij Fort Napoleon.  Geen probleem maar als je net als mij een echt belabberde stapper hebt, is de tocht wel betrekkelijk heftig.  Het kind begon zelfs al te wenen toen ik 's morgens vertelde dat we een eindje gingen wandelen...  Hemel!  Na de fietstocht, de treinrit en de veerboot was het moment van de waarheid daar, wandelen!  Na vijf stappen hield hij het al voor bekeken en duurde de normaliter 10 minuutjes durende wandelingen een dik half uur...  Maar he, we zijn er geraakt, en terug ook, hoera!

O ja, voor wie nog wilt gaan, morgen is het de laatste dag... Alhoewel, dat hangt af van wanneer je dit berichtje leest uiteraard.  15 april, dat is de laatste dag, dus als je nog zin hebt, haast je, rep je, spring op de boot en wandel gezwind naar Fort Napoléon om het gestolen schilderij te zoeken!

Concert Gebouw Circuit.

Cultuur opsnuiven met kinderen, leuk maar niet altijd evident.  Daarom ben ik fan van alle kindvriendelijke alternatieven waar zowel ouders als kinderen iets aan hebben.  Alhoewel, het achter de kinderen aanrennen, alles boeiend houden van het begin tot het einde en af en toe eens een toilet zoeken voor een hoogdringend bezoekje zorgt er wel voor dat het cultuurgedeelte voor de ouders een beetje achteruitgeschoven wordt.  Maar he, ik ga er van uit dat we binnen een paar jaar allemaal samen op het gemak kunnen rondlopen in het Louvre (of iets hedendaagser, minder groot en dichter bij huis).

Vorige week gingen we op bezoek in het Concertgebouw in Brugge.  Daar deden we het Concert Gebouw Circuit.  Het circuit is een parcours doorheen het gebouw, langs verschillende kunstwerken, een interactieve klankinstallatie, een prachtig dakterras...  Betrekkelijk impressionant, dat gebouw.  De kinderen kregen aan de inkom een boekje van de 'liervogel' mee. Die vogel neemt hen mee doorheen het gebouw, met leuke verhaaltjes en stempels die ze onderweg kunnen vinden om in hun boekje te zetten.  Ze kunnen onderweg de klokken luiden op het dakterras of muziek maken in de Soundfactory.

"Ga je mee op reis met de liervogel?

Een reis waar je hoofd van zal zingen,

je oren van gaan kriebelen

en je voeten niet van kunnen stilstaan!"

De route is ook gewoon tof voor de grote mensen onder ons.  Wie wil er nu niet eens zo'n bombastisch gebouw van binnen ontdekken?  Een handige gids geeft wat achtergrondinformatie over de  verschillende installaties en kunstenaars.  Kinderen meenemen is dus geen must! 
De gids is wel makkelijk als je met kinderen gaat - dan kan je nadien, als ze in bed liggen, met een glaasje rosé op je gemakjes lezen wat je allemaal gezien hebt.  Cultuur opsnuiven met kinderen, dat doen we in etappes :)

Het Concert Gebouw Circuit is open van woensdag tot en met zondag.  En voor de Bruggelingen onder ons, is het extra plezierig want de zondagmorgen is het gratis (enkel voor de Bruggelingen)!

My name is Loeka.

De laatste tijd is het ontzettend moeilijk om alles gedaan te krijgen dat ik wil gedaan krijgen.  Beetje vervelend want mij to do, of toch mijn 'what I want to do lijstje' wordt een beetje te lang.  En als er iets waar ik niet goed tegen kan, is het dat gevoel dat ik het niet allemaal meester kan, iets met te veel hooi en een vork... bwurk.  Evenwicht zoeken en behouden, niet direct een van mijn topkwaliteiten. 

Naaien stond ook op dat lijstje, een me-timemomentje om gezellig op mijn gemak nog eens iets in mekaar flansen, klinkt leuk, toch?  Wel, we hadden een babybezoekje gepland afgelopen donderdag, de ideale reden om iets te naaien dus.  Dat rustig op mijn gemak moest wel plaats maken voor rap rap tussen de soep en de patatten...  want ja, vakantie, kinderen, werken, lastminute er aan beginnen, kinderen... Je kent het wel.

Soit, ik zocht in mijn stoffenvoorraad stofjes die pasten bij het kaartje.  Ik vond een groen katoentje en een stukje bruine en witte fleece.  Het was te klein voor een dekentje dus ging ik voor een babyjasje, 'one to hug' van Mind the whale.  Zowel de bruine als de witte fleece waren niet groot genoeg om als voering te dienen dus ik combineerde ze een beetje.  Voor de oortjes gebruikte ik niet die koddige van het patroontje maar maakte ik lange konijnenoortjes, want ja, die paashaas huppelde nog niet zo lang geleden voorbij... Zo, alles aan elkaar naaien, kampsnaps er in, labeltje op strijken en hup, het jasje was net op tijd klaar. 

Kleine Loeka is voorlopig nog een beetje te mini voor haar jasje, maar ze zal er wel in groeien.  Pasgeboren babytjes, het doet toch iets met een mens he <3

Stof: eigen stoffenvoorraad

patroontje: one to hug - Mind the whale