woensdag 28 maart 2018

Dinos for the win!

Dinos zijn al maanden een hot topic hier.  Elke avond wordt er voorgelezen uit een van de dino encyclopedieën.  Vaak heb ik het gevoel dat ik zwaar dyslectisch ben als ik vlot 'archaeopteryx' of 'yangchuanosaursus' moet lezen, hemeltje.  Hopelijk komt er een periode dat ze gewoon willen luisteren naar Sneeuwwitje of Roodkapje...  Maar tot de fascinatie voor het tijdperk van het Trias, Krijt en Jura kan ik niet anders dan me verdiepen in Sauropoda, de Theropoda en de Ornithopoda.  (Yes, dinonerdtaal: check)

Ons knutselwerkje van vandaag was, zoals je vermoedelijk al kon raden, iets met dino's.  We gingen aan de slag met Paper Patch: lijm, een soort dun papier en voorgemaakte figuurtjes.  We gingen voor een T-rex en een diplodocus en papier met zwart/wit en gekleurde driehoekjes.



Supersimpel eigenlijk; papier scheuren en er op lijmen, laten drogen en vernissen.  De boys zijn al eventjes in een knipfase dus wisselenden ze wat af tussen het papier scheuren en het knippen... Zolang er enkel in het papier geknipt wordt en niet in elkaars haar zoals de dag voor de schoolfotograaf hoor je mij niet klagen.  De lijm werd er op gezwierd met hun vingers en met penselen, wat gelukkig niet leidde tot een ontzettende kliederboel, woehoew.




De interesse van de jongste was betrekkelijk snel over, waardoor zijn grote broer zijn plaats in nam.  Daarna verdween nummer twee ook want blijkbaar waren papa's grote schuurwerken aan de trap iets interessanter...  Wel ja, ze hebben een fascinatie voor dino's en werkmateriaal... boys 🤷🏼‍♀️
(tip: knutsel als er geen geronk van een werkmachines klinkt of geniet even van dat onverwacht rustig momentje en drink een roséetje...)





Nadat ze droog waren kregen de dino's nog een laagje glittervernis et voila, de glitterdriehoekjesdino's zijn klaar.  



 Paper patch materiaal: Feeërieke



donderdag 15 maart 2018

Ouder worden...

We worden ouder, dat is een wetenschappelijk feit, elke dag, elk uur, elke minuut...  Als puber kunnen we niet wachten om 'groot' te zijn, om eindelijk te mogen doen wat we willen, om zelf alles te beslissen.

En dan passeert er tijd, zomaar, zonder dat je er bij stil staat, zonder dat je er echt bewust van bent en opeens ben je groot.  Groot, ouder, en met een hoop verantwoordelijkheden.  Als puber kijken naar de ouders en denken: 'wooow, die zijn al 30 of 40, woooow en die bijna 50, crazy' (maar dan in de juiste jongerenslang).  En dan ben je zelf opeens in de 30 zonder dat je het goed en wel beseft hebt.  Nu zijn wij 'die oude' van toen maar dat voelt helemaal niet zo.


Uitspraken als 'echt, de jeugd van tegenwoordig' of 'wij hadden wel respect voor volwassenen' of 'gekke wereld waarin ze groot worden, die technologiekinderen (technokinderen klinkt toch niet hetzelfde he) flappen als eens uit je mond.  Er komt een hele groep achter ons, niet enkel kleine kindjes maar ook pubers, jongvolwassen en gewoon nog volwassen want wij zijn nu de grote geworden, voor echt.  Je merkt het aan kleine dingen bijvoorbeeld aan een rimpeltje hier en daar of aan het feit dat je voor sommige dingen buiten de leeftijdscategorie valt, 'te oud'...  Maar ook aan andere dingen, aan de omvang van problemen en verdriet.  Vroeger verging de wereld een beetje als je om 2u ipv de gehoopte 3u moest thuis zijn van die scoutsfuif.

Vorige week ging ik naar de begrafenis van een vriendin haar mama.  Verdriet wordt groter, ernstiger, intenser.  Er is meer om van te houden, meer rond je, er zit meer in je rugzak en er is meer om te verliezen.

Ik keek rond en zag ook een hoop omaatjes en opaatjes zitten, wit haar (met al dan niet een paars schijntje) en sommige niet zo goed te been.  Zou dat dan ook zo zijn, als we met onze permanent een koffietje aan het drinken zijn, dat we denken, moh, is dat nu zo rap gegaan?

zondag 11 maart 2018

Voila

Eindelijk vond ik een momentje om achter mijn naaimachine te kruipen, hoera daarvoor.  Niet dat er geen momentjes waren maar die werden ingevuld met duizend en één andere dingen zoals euhm, hangen in de zetel met netflix na een drukke kinderdag... wel ja 🤷🏼‍♀️.

Een betrekkelijk lange poos geleden kreeg ik van mijn uitgever het boek "Matching outfits, matching minds", of beter gezegd, ik kreeg er twee.  Voel je de give-away al aankomen? (Als je enkel daarvoor interesse hebt, scrol dan supersnel door naar beneden 😁)

Dus, mijn naaimachine en ik hadden een date, samen met een bloemensweaterstofje die ik tijdens de solden op de kop tikte.  Ik ging aan de slag met de 'small things sweater', maar in plaats van een sweater maakte ik er een kleedje van (en ik paste de hals wat aan, flapte de mouwboordjes om en versmalde het wat aan de taille).  Superleuk patroontje waarmee je alle kanten uit kan, aanpasbare patronen, hiep hoi! Oke, eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik dacht dat mijn lijf korter was, of dat het kleedje langer was want het kleedje is wat aan de korte kant... woepsie.

Om het geheel wat te breken pimpte ik het wat met rosegouden flex.  Woordje typen, de cameo het laten uitsnijden, pellen en persen en hupsakee, klaar.  Ik ben helemaal klaar voor de lente, voila!






Patroon: Small things sweater - MOMM
 Flexfolie: Feeërieke

Oke, en dan nu de give-away!  Wie o wie wil dolgraag een exemplaartje van Eef Theys haar boek winnen? Jij?  Wel, een onschuldige hand zal een winnaar kiezen uit de reacties hieronder.  Volgende zondag vind je de winnaar terug op de facebookpagina.  Spannend. 🙌🏻

--> DE GIVE-AWAY is afgelopen...