woensdag 20 december 2017

Op zoek naar energie: een update.

Dag op dag 3 jaar geleden danste ik nu in een roze bloemetjesjurk mijn openingsdans. Feest, lichtjes, vrienden en familie bij elkaar. Een heerlijk feest was het. Een heerlijk feest in een ontzettend heftige periode. Een periode waarbij ik overschakelde naar puur overleven in plaats van leven.

Wist je dat alle ballen in de lucht houden moeilijk is als je een kindje hebt die niet doorslaapt of beter: die liever niet slaapt ‘s nachts? En als je een peuter in huis hebt die in de ‘ik ben twee en ik zeg nee’ fase zit? Een peuter met een bijzonder eigen willetje? En je een extra rugzakje troubles meekrijgt in een nieuw samengesteld gezin? En je man voor het werk belachelijk veel weg gaat, zoals onder andere eens 40 midweken en eens 4 maanden?

Opeens was het daar, het vallen van de ballen, de grote crash. Ik was zo leeg als euhm, als de oceaan bij de Bahama’s toen orkaan Irma passeerde. Mijn energieniveau was compleet gekelderd en mijn spieren functioneerden niet meer naar behoren. Ik startte een zoektocht naar wat energie, dat kon je al lezen hier.  Er kwam een halve diagnose: Fybromyalgie. Dat klinkt voor mij nog steeds als een truntenziekte, en het is dan nog een 'ziekte' zonder echte behandeling om weer helemaal te herstellen. Awoe daarvoor.  Maar na de ellendige zoektocht naar wat extra energie kwam er eindelijk wat licht aan het einde van de tunnel. Juij.

Na maanden, zelfs jaren van sukkelen heb ik mijn balans weer een beetje teruggevonden. Ik moest een beetje mijn verwachtingen van het leven bijschaven en meer prioriteiten stellen.  Ik voel sneller wanneer het allemaal te veel wordt (yup, want er zijn nog steeds van die dagen dat ik wat wankel). Ik geniet meer van de kleine dingen en ik weet dat ik alles wat moet afwegen omdat ik niet meer alles kan doen als ervoor. Maar ik kan nog steeds dansen in een roze bloemetjesjurk. Dus alles komt wel goed uiteindelijk.




donderdag 7 december 2017

Een tropische kerstoutfit.

Bij een kerstoutfit denk ik spontaan aan gezellige kersttruien met foute prints, wat bling bling, een rendierdiadeem en een hoop rood en wit.  Zoals de titel al doet vermoeden maakte ik eens iets anders, namelijk een tropische kerstoutfit.  Kerst; gezellig tafelen met de familie, versierde kerstbomen en een knisperende houtkachel.  Vooral dat laatste zorgde voor de keuze van een plezierige korte jumpsuit.

Bambiblauw bracht wederom een fantastisch leuke collectie op de markt, namelijk de BOT 3.  Een collectie french terry met 4 prints: cactussen, zwarte marmer, groene bladeren en wit met zwarte spikkels.  Ik ging aan de slag met de groene bladeren, ideaal voor een tropische jumpsuit, wright? 

Ik vond niet direct een passend patroontje dus flanste ik wat in elkaar.  Als onderstuk gebruikte ik de golda short van La Maison Victor maar ik liet de bovenband achterwege.  En als bovenstuk gebruikte ik hetzelfde als bij mijn comfydress, maar dan met een wijde boothals.  Door de wijde hals hoefde ik er geen rits in te steken.  Halleluja daarvoor want ik ben nog steeds geen grote held op vlak van ritsen naaien.    Hup, daarna moest ik gewoon nog die twee stukken aan elkaar naaien en klaar!  Ik ben ready for kerst; een aperitieven met cadeautjes, eten tot je ontploft en eventueel een danspasje in de living.  Ho ho ho!








Stof: BOT 3 - Bambiblauw

zondag 3 december 2017

Foam clay fun!

Er passeerde een vroege 'Sint' met een cadeautje, yihaaa!  Ja vroeg want de goedheilig man komt hier eigenlijk maar op 6 december langs, niet het weekend er voor...  Ik blijf het vreemd vinden, mensen die de Sint laten komen voor 6 december...  Oke, bij ons zullen ze 's morgens, voor ze vertrekken naar school nog niet veel kunnen spelen met wat de Sint zal brengen.  De kans dat de wereld vergaat omdat ze niet stante pede met hun speelgoed kunnen spelen is relatief klein.  Dus ik neem het risico en blijf vragen aan de goedheilig man om gewoon op de oorspronkelijke datum, namelijk 6 december, langs te komen om mijn brave kindjes te voorzien van een pakje en wat chocolaatjes.

Maar nu terug naar ons cadeautje van Feëerieke: we kregen isomofiguurtjes en een paar potjes foam clay.  'Say what?' hoor ik je denken.  Wel foam clay is een soort zelfhardende prut met mini isomobolletjes in.  Echt klei zou ik het niet noemen, het is eerder zoals plasticine.  Je kan er mee spelen, daarna terug in het potje doen en de volgende keer een beetje foam clayen. Los daarvan kan je het ook 'pletten' op isomo of MDF vormpjes.  Daarna laat je het drogen en wordt het helemaal hard, ahja want het is zelfhardend!


Ik tekende de isomofiguurtjes over op papier.  Daarna kon ik er een tekening van maken zodat de kindjes een beetje beter zicht hadden van hoe ze het konden 'beplakken'.










Ik was een beetje sceptisch op voorhand maar het is wel degelijk plezierig.  Het is echt zoals spelen met plasticine maar veel properder.  Hoera daarvoor!