Op zoek naar energie: een update.

Dag op dag 3 jaar geleden danste ik nu in een roze bloemetjesjurk mijn openingsdans. Feest, lichtjes, vrienden en familie bij elkaar. Een heerlijk feest was het. Een heerlijk feest in een ontzettend heftige periode. Een periode waarbij ik overschakelde naar puur overleven in plaats van leven.

Wist je dat alle ballen in de lucht houden moeilijk is als je een kindje hebt die niet doorslaapt of beter: die liever niet slaapt ‘s nachts? En als je een peuter in huis hebt die in de ‘ik ben twee en ik zeg nee’ fase zit? Een peuter met een bijzonder eigen willetje? En je een extra rugzakje troubles meekrijgt in een nieuw samengesteld gezin? En je man voor het werk belachelijk veel weg gaat, zoals onder andere eens 40 midweken en eens 4 maanden?

Opeens was het daar, het vallen van de ballen, de grote crash. Ik was zo leeg als euhm, als de oceaan bij de Bahama’s toen orkaan Irma passeerde. Mijn energieniveau was compleet gekelderd en mijn spieren functioneerden niet meer naar behoren. Ik startte een zoektocht naar wat energie, dat kon je al lezen hier.  Er kwam een halve diagnose: Fybromyalgie. Dat klinkt voor mij nog steeds als een truntenziekte, en het is dan nog een 'ziekte' zonder echte behandeling om weer helemaal te herstellen. Awoe daarvoor.  Maar na de ellendige zoektocht naar wat extra energie kwam er eindelijk wat licht aan het einde van de tunnel. Juij.

Na maanden, zelfs jaren van sukkelen heb ik mijn balans weer een beetje teruggevonden. Ik moest een beetje mijn verwachtingen van het leven bijschaven en meer prioriteiten stellen.  Ik voel sneller wanneer het allemaal te veel wordt (yup, want er zijn nog steeds van die dagen dat ik wat wankel). Ik geniet meer van de kleine dingen en ik weet dat ik alles wat moet afwegen omdat ik niet meer alles kan doen als ervoor. Maar ik kan nog steeds dansen in een roze bloemetjesjurk. Dus alles komt wel goed uiteindelijk.