woensdag 21 december 2016

Kerststadje.

Hartverwarmende reacties kreeg ik via sociale media op mijn vorig berichtje.  Bedankt daarvoor allemaal.  Ik krijg er direct een hoop energie van ;)  

Kerst komt met rasse schreden dichter bij.  De cadeautjesstress slaat een beetje toe, hemel, nog maar een paar dagen en ze moeten onder de kerstboom liggen...  Maar naast die stress is het ook plezierig om overal de gezellige kerstsfeer op te snuiven.  Fonkelende lichtjes overal, in kerstbomen, in de straten, aan de ramen, ... Heerlijk om bij valavond een toertje te doen met mijn kleine kerstfans.  Otto-Jan doet niets liever dan verwonderd kijken naar alle (al dan niet) mooi versierde kerstbomen die we passeren.  En vol nageaapte bewondering roep Billie van op zijn fietszitje ook enthousiast 'kijk kijk kijk'.  Heerlijke tochtjes!

Hupla, om de kerstsfeer nog meer te doen pieken thuis maakte ik een kerststadje in een serre.  Koddige houten huisjes werden gepimpt met dakpannetjes, ramen en deuren.  Lang leve de cameo!




De huisjes kregen een plekje samen met wat kerstbomen en een hertje in een serre.  Als moedertje natuur strooide ik er wat fakesneeuw over.  'Christmas is in the air' kreeg een plekje vooraan op de serre zodat het tafereeltje zeker niet mis verstaan zou worden (door manlief zoals hier).  Lichtjes konden natuurlijk ook niet ontbreken dus stak ik er wat ledkerstlichtjes op batterijtjes in.


Voila, ik vermoed dat mijn huis nu zo goed als helemaal christmasready is (buiten de cadeautjes wel te verstaan).  Voor iedereen: geniet met volle teugen van het samen zijn met familie of vrienden, van de warmte en de lichtjes.  Een happy ho ho ho voor iedereen!




Houten huisjes (en matte witte vinyl): Feeërieke
Serre: Ikea




maandag 19 december 2016

Op zoek naar energie: aanvaarding?

Het lijkt een ellendige zoektocht, eentje zonder zichtbaar eind, met demotiverende tussenstops...

Elke ochtend opstaan met het gevoel dat je net een weekendje het beste van jezelf gegeven hebt op de dansvloer en tot de vroege uurtjes volledig uit de bol bent gegaan op hits van de jaren 90. De volgende dag voel je je wat mottig en denk je grinnikend terug aan je leuke avond.  Wel, dat mottige gevoel, vooral dan die ellendige moeheid en vervelende spierpijn is deel geworden van mijn dagdagelijkse leven.  Grinniken doe ik niet, mij sneu voelen over de situatie des te meer.

Hier kon je al lezen dat ik een tijd terug terecht was gekomen bij de kolk.  De kolk, de kliniek voor onverklaarbare lichamelijke klachten ging mij soelaas brengen hoopte ik.  Na wat testen (lees: voornamelijk een paar keer opnieuw je verhaal doen) mocht ik beginnen aan het revalidatieprogramma.  Hoera, champagne en slingers want ik kon starten met beter worden, ik kon beginnen met mijn belachelijk leeg potje energie wat te vullen zodat ik weer normaal kan functioneren.

We zijn gestart, week 3 is bezig van de 12.  Ik kan alleen maar hopen dat het helpt, uiteindelijk.  Ik had op voorhand gedacht dat ik wat ging dansen in een eenhoornpakje rond een regenboog op zoek naar de bron van energie.  Ik kan zeggen dat ik tot op heden mijn beste dansmoves niet moest bovenhalen, en dat ik ook niet al speurneuzend de bron van energie moest gaan zoeken...

Het programma bestaat vooral uit rust, groepssessies en relaxatie.  Het draait meer om aanvaarding, omgaan met beperkte energie en voldoende rust nemen.  Aanvaarding, klinkt een beetje vies en deprimerend; aanvaarden dat ik moe ben? Aanvaarden dat mijn energiepijl nooit echt meer helemaal goed zal komen? Aanvaarden dat dit ook ik is, iemand die moet afhaken, nee moet zeggen, dingen moet laten, elke keuze of activiteit moet afwegen, ...

Ik doe zo graag van alles, putte vroeger zo veel energie uit het leven tot de rollen opeens omgekeerd werden.  Het leven zoog mijn energie leeg en ik blijf verdwaasd achter.  Verdwaasd over dat potje dat maar niet opnieuw gevuld raakt, over het feit dat men zegt dat het nooit meer helemaal goed komt...

Een klein stemmetje in me blijft er in geloven, in het feit dat dit niet voor altijd zal blijven duren, dat alles goed komt, uiteindelijk.  Hopelijk heeft dat klein stemmetje gelijk...





zaterdag 3 december 2016

Silhouette blogtour dag 6: Winterse gezelligheid!

Hupla, u zag het misschien al passeren, de silhouette blogtour.  Een hoopje bloggers maken wat winterwonderland creaties, neem maar eens een kijkje bij BiezonderBiebie, YjonisSpoetnikselsLa vie de Sofie en morgen bij Vnila.

December, de gezelligste maand der maanden, overal kaarsjes, lichtjes, warmte en cadeautjes.  Heerlijk toch?!  Sinterklaas die gezellig in elk huis binnenbreekt om er een cadeautje te droppen terwijl zijn paard zijn buikje rond eet met wortels en zwarte piet zich laat gaan met alle klaargezette pintjes.  Kerstbomen wachten spannend de komst van de Sint af, zodat ze eindelijk weer in de meeste huiskamers kunnen vertoeven.  Kaarsjes wapperen met hun gezellige vlammetjes terwijl haardvuren knisperend voor heerlijke warmte zorgen.  Oh, december, i like you!

Om die gezelligheid nog een extra duwtje te geven versierde ik glazen kaarsenpotjes met decal.  Met decal, een soort papier, kan je makkelijk prenten aanbrengen op gladde ondergronden.  Ik maakte al eens een tutorial om hier mee aan de slag te gaan, dat stap voor stappenplan vind je hier.  

Na wat pinteresten vond ik een heerlijke beer met kersttrui die volgens mijn man meer bij het thema carnaval paste.  Gelukkig is december ook de maand van de foute kersttruien zodat ik hem toch enigszins kon overtuigen van de kerstsfeer die de beer uitstraalt.  

Naast de grote beer vond ik ook andere koddige dieren die, dit keer moest ik mijn man gelijk geven, niet direct winterwonderlanddecember uitstralen.  Op zich geen probleem, als je er een kerstboompje of 2 naast zet en wat valse sneeuw rond strooit past zo goed als alles bij december, toch?





 Decal: Feeerieke
Glazen potjes: Action