Na jarenlang dromen van mijn gezellig gezinnetje met dochters werd snel duidelijk dat niet alle dromen uitkomen. Zelfs met de beste wil van de wereld, schietgebedjes en hopen hopen hopen kan je het geslacht van je bolletjes niet veranderen.
Voila, daar wordt je dan als meisje opeens mee geconfronteerd, met piemels, brillen die omhoog blijven staan, superhelden, racewagens, stokken, stenen en gedroogde bladeren als cadeau, enthousiast geroep omdat er een tractor voorbij passeert en nog meer piemels...
Hoe je het ook draait of keert, zonen zijn niet hetzelfde als dochters. Je hebt er van soorten, zowel bij de jongens als de meisjes: wild, rustig, energiek, druk, creatief, zacht, ... Maar jongens, of toch mijn jongens zijn er van de categorie wildebrassen eerste klas.
Hier volgt een lijstje met gesprekjes die ik heb met mijn jongens, of toch met Otto-Jan daar Billie nog bitter weinig zegt...
1. 'Blijf van je piemel!'
'Maar ik kom niet aan mijn piemel, gewoon maar aan mijn balletjes...'
2. 'Papa is super snel he?'
'ja jongen'
'Maar ik ben nog sneller als ik spiderman roep als ik loop'
'ik denk het niet'
'jawel hoor'
'ben je al eens gewonnen misschien tegen papa?'
'Nee... maar ik ben wel supersupersnel!'
3. 'woooooow mamaaaaaaaaa, kijk!!!'
'wat?'
'Daar een een vrachtwagen met grote wielen!!!'
4. 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is.... gemaakt van blok'
'?'
'Daar, dat groot huis!'
5. Dora vraagt op televisie wat de kindjes thuis zouden wensen moesten ze een wens hebben.
'Euhm, een racewagen, dat zou ik willen!! mamaaaaaa, ik hoop dat mn wens uitkomt...'
Tjah, geen gesprekjes over prinsessen, poppen of andere meisjesdingen. Jongensmama zijn was niet wat ik verwacht had maar het went, en ik leer veel bij, kijk met andere ogen naar de wereld. Vrouwen zijn van Venus en mannen van Mars, er zit wel iets in, 2 verschillende geslachten, 2 andere werelden. Bizarre verschillen, nieuwe inzichten en heerlijke verwondering over wat die kleine jongensoogjes zien...
Haha, zalig herkenbaar hier! 'Blijf van je piezewiet' is hier ook het meest gezegde zinnetje van de zomer, niet normaal. En die dochter, dat versta ik ook helemaal ... ;-)
BeantwoordenVerwijderen"Goh mama, ziedis hoe groot mijn piemel is!!!", da's hier ook een veelgebruikte bij mijn zonen :) Maar ik ben zelf niet zo'n meisjemeisje, nooit geweest trouwens, dus ik vind wel dat ik pas in de rol van zonenmoeder. Al geef ik toe dat ik graag een meisje had gehad, al was het maar om allerschattigste jurkjes en rokjes te mogen naaien!!
BeantwoordenVerwijderenik las hier dat er een moeder is die het zich (als ik het zo mag vernoemen) beklaagt dat zij geen dochtertje heeft en daarom geen schattige jurkjes kan maken. Jaren geleden dan was er een buurvrouw naast ons met vier kinderen, jongen, meisje, jongen, meisje. en die kinderen droegen alle vier zowel hemd en broekje alsook... jurkjes, en die waren er niet minder blij om, (ook de jongens hadden pret in hun jurkjes, en ze stonden er nog best leuk mee ook
VerwijderenEn waarom zouden ze van hun piemel moeten blijven? Die is van hun ;)
BeantwoordenVerwijderenUiteraard wel aanleren dat alles een eigen plaats en tijd heeft bv "jongens mogen enkel met hun piemel spelen als ze alleen zijn en enkel in bad of in bed" of zoiets. Maar het is wel normaal dat ze op ontdekking ga.
Ikmoest dat overigens ook zeggen tegen mijn dochter hoor, maar dan piemel vervangen door mieniemuis ;)
Zo leuk geschreven :-) soms vind ik het ook gek, hoe verschillend jongens en meisjes zijn, al van zo klein. Ik heb twee dochtertjes en heb hen echt niet gepushed naar popjes en prinsessen, en dat soort toestanden, maar toch gebeurt het, net zoals ik zie bij mijn neefjes en de zoontjes van vriendinnen dat die precies van nature uit naar auto's en zo kijken. Gek eigenlijk... Ik las ook je post over dat je zo graag een dochter wilde. Vond ik heel mooi en eerlijk, en ook heel begrijpelijk. Je wilt niet weten hoe gelukkig ik was toen ons eerste een meisje was, want ik droomde ook altijd al van dochters. Ik heb er nu twee en vind het zalig, al zou m'n man graag een zoontje willen... De andere kant dus... Ik snap dus dat dat toch altijd een beetje een gemis kan blijven... En vind het mooi dat je dat durft zeggen ook! En daarnaast ben je volgens mij ook een fantastische jongensmama :-)
BeantwoordenVerwijderenO wat herkenbaar inderdaad. Met twee zonen in huis is het nooit stil ! De gekste verhaallijnen passeren de revue :). En dat er geen meisje bij loopt dat blijft knagen...
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar! Hier was het ook even wennen met twee jongens en ik leer nog elke dag bij :-)
BeantwoordenVerwijderen