Ik ben bang, bang dat mijn kinderen moeten opgroeien in wereld waar angst één van de dagdagelijkse gevoelens wordt. Een plek waar kinderen te wrede beelden te zien krijgen op tv, of erger, om de hoek, op straat. Dat ze opgroeien in een wereld waar verdraagzaamheid ver te zoeken is, waar men wantrouwig moet zijn voor de medemens, waar menselijkheid wat verloren geraakt is. Onwerkelijk.
Ik wil dat mijn kinderen sprankelen, vertrouwen kunnen hebben in anderen, kunnen spelen in de zon, veilig kunnen sporen naar alle uithoeken van de wereld, met glinsterende ogen kunnen rondkijken naar onze prachtige planeet. Mijn kinderen moeten onbedwongen en onbevreesd kunnen fonkelen, schitteren en dansen op het ritme van hun leven.
We mogen onze angst niet de bovenhand laten nemen. Ik hoop dat alle kinderen met hun opportunistische kijk op de wereld, hun warmte en positieve ingesteldheid de balans in de wereld wat kunnen herstellen. Ik hoop dat iedereen wil vechten voor een gezellige vreedzame plek voor ons allemaal. We moeten dromen, lief hebben en luisteren naar elkaar. Samen zijn we sterk, samen kunnen we veel, samen, wij.
♥ laten we mekaar eens knuffelen
BeantwoordenVerwijderen