Ze worden zo rap groot.

Alle mama's en papa's hoor je zeggen: oh, wat worden ze rap groot.  Tot het moment dat je zelf een kindje hebt hecht je daar niet ontzettend veel belang aan, of sta je daar niet zo bij stil, iedereen wordt groot, toch?  Maar eens je zelf kleine bolletjes hebt, dan hoor je er bij die club, bij diegene die zeggen: amaai, het gaat zo snel...

Elke mijlpaal is uniek, elk stapje, brabbeltje, papje en lachje, alles maakt je kindjes zo fantastisch!  Zo fantastisch dat je er soms niet genoeg van kan krijgen, van die nieuwe mijlpalen maar soms wil je ook dat ze nog eventjes zo klein en knuffelbaar blijven, dat ze alle zorgen van de mama nodig hebben en 'ik doen' nog niet behoort tot hun woordenboekje.  Zo'n dubbel gevoel, het koesteren van het ene, het verlangen naar het ander, het gevoel dat ze zo rap groot worden.

Wel, ten huize Wobie is er een supergrote mijlpaal in aantocht.  Otto-Jan start maandag in de peuterklas, waaaw.  Maar een nieuw begin betekent ook een afscheid.  Een afscheid van een fantastische crèche waar hij met ontzettend veel plezier ging en ik hem soms met nog meer plezier afzette.  Je kind kunnen afzetten op een plaats waar je weet dat hij helemaal zichzelf kan ontplooien, troost kan vinden als het even moeilijk is, zijn buikje rond kan eten met heerlijke maaltijden, kan dansen, zingen en kliederen, dat is super.  En dat verdient een klein cadeautje!

Ik maakte een gepersonaliseerd vlaggenlijntje en een paar buttons met Otto-Jan zijn mooie snoet er op!  Voor de vlaggetjes gebruikte ik een het oranje bloemenstofje dat ik al eens hier gebruikte.

Een vlaggelijntje is niet moeilijk! Je knipt driehoekjes, naait ze aan elkaar, keert ze om, strijkt ze plat en neemt een biaslint.  Je legt je vlaggetjes op gelijke afstand van elkaar, lijmt het biasje dicht en strijkt er eventjes over.  Hierdoor liggen de vlaggetjes vast, hoef je ze niet vast te spelden en kan je nu de hele lijn in 1 2 3 doorstikken. Hup, personaliseren indien gewenst en klaar is kees!

Minitoba, bedankt voor alles!