Daar zit je dan, 30 jaar, in ziekteverlof, doodmoe en een pijnlijk lijf als een oud vrouwtje (ik denk toch dat een oud vrouwtje zich zo voelt). De eerste burn-out diagnose en bijhorende behandelingen zijn al allemaal achter de rug, zonder beterschap spijtig genoeg. Ondertussen ben ik ook helemaal mindfull en heb ik een hoopje boeken gelezen en is mister google mijn vriend in het zoeken naar andere manieren om meer energie te krijgen.
Na bloedtesten, scans en reumatesten werd ik doorgestuurd naar de kolk, de kliniek voor onverklaarbare lichamelijke klachten (klinkt een beetje als de docter house afdeling maar dan in Brugge). Dit klinkt als: betrekkelijk snel maar in werkelijkheid duurt dit al onzettend lang, ziek zijn wil ook zeggen: tijd en geduld hebben, heel veel geduld, voor alles, elke keer opnieuw. Voor elke nieuwe afspraak te maken, elke nieuwe wachtzaal, elke nieuwe test, elk nieuw resultaat,...
Mijn klachten blijken na de intake bij de kolk ernstig genoeg dus zullen er nu een hele hoop testen gebeuren om te kijken wat het is, of wat het niet is of wat het zou kunnen zijn of hoe ze het kunnen verhelpen... alleszins, een hoop testen maar niet nu, nee, als er plaats is...
Ik moet nog steeds wat wennen aan het 'ziek zijn'. Ik wil graag alles doen, alles kunnen en gewoon opstaan en niet moe zijn (en geen pijn hebben). Onlangs moest ik langs bij de adviserend geneesheer. Ik hoorde wat hororverhalen maar ik begreep niet goed waarom mensen schrik hadden tot nu.
Het voelde aan alsof de grond onder mijn voeten werd weggetrokken, alsof er dramaqueen op mijn hoofd stond geschreven, alsof ik helemaal moederziel alleen en onbegrepen was... de woorden bleven hangen, werden rond mijn oren geslingerd en deden de tranen ontzettend snel opzwellen...
'onverklaarbare klachten, alle mevrouw, dat kan toch niet?' 'je bent 30, 6 maanden thuis en het gaat niet beter en ze vinden niets, mevrouw, u hoort toch zelf hoe dat klinkt...' 'ik kan jou toch onmogelijk arbeidsongeschikt laten...' 'er is nog nooit iemand beter geworden van een label als fybro of CVS, buiten de dokters die ze geven' Vreselijk als ik zelf moeite heb met toe te geven dat ik niet meer alles kan, vreselijk om dan te horen dat er met betrekkelijk wat spot door een adviserend geneesheer wordt gedaan.
Ziek zijn is wachten, zoeken, onbegrip ervaren, nog meer zoeken, nog meer wachten en hopen dat je kracht genoeg vindt om niet op te geven... Ziek zijn is stom, is niet mijn eigen keuze en is iets wat me overkomen is. En ook iets waar ik weer vanaf zal raken, uiteindelijk...
T-shirtje : Miss Wobie shop
Knuffeltje eerst en vooral. Inderdaad niet leuk om te horen maar moet je echt terug gaan werken nu er nog geen diagnose is gesteld? En ik heb ook van die horror verhalen gehoord jammer genoeg.
BeantwoordenVerwijderenNiet leuk. Het is jouw leven, jouw lichaam. Jij weet als geen ander als er iets niet goed voelt en als er iets scheelt. Zoek hulp, jammer genoeg krijg je maar de nodige hulp eenmaal je een 'label' hebt... Sterkte en dingen doen die jou gelukkig maken. Maak een lintje van energievreters en energiegevers en kijk daar dagelijks na. De rest zal even moeten wachten.. Je kan niets doen voor iemand anders als je zelf niet goed in jouw vel zit. Hou je goed x
BeantwoordenVerwijderenOmdat ik nieuwsgierig ben naar je boek, kom ik hier terecht en lees je blog voor het eerst....en ik sta paf...alsof het over mezelf gaat. Ik heb uiteindelijk de label fybro gekregen, maar ja...daar kan/wil niet iedereen iets mee. Ik wens je heel veel sterkte in je zoektocht naar de redenen en naar je energie, ik hoop dat je bevredigende antwoorden vind en vooral een la met energie, wees er zuinig mee! Nu heb ik nog steeds weinig over je boek gelezen, maar weet al wel zeker dat deze binnenkort in mijn kast zal staan en dan weer naast mijn bed en dan weer naast mijn cameo, misschien zelfs op de rand van het bad...want een warm bad is toch heerlijk voor een pijnlijk lijf!
BeantwoordenVerwijderenhopelijk vinden ze snel een oplossing en voel je je snel veel beter! En die adviserende geneesheer... sta er ook voor binnenkort, helse dokters jammer genoeg :(
BeantwoordenVerwijderenBen zo ook op controle moeten gaan omdat ik 6 maanden bedrust moest houden tijdens de zwangerschap, om te bewijzen of ik echt zwanger was... het feit dat ik enkel voor het hoogstnodige de auto mocht nemen van mijn eigen arts was voor hen niet voldoende, ze wilden me ter plaatse zien.
Ik begrijp zò keihard je gevoel! Gelukkig doet de universiteit helemaal niet moeilijk over een lichter pakket en heb ik verder bij niemand verantwoording af te leggen, maar ik voel helemaal mee met de verschrikking van dat geneesheerbezoek. Het is ook lastig voor anderen hé, geen etiketje kunnen plakken... Dikke knuffel van de andere kant van het land!
BeantwoordenVerwijderenAargh zeg, wat een kakvent. Alsof je kiest voor zoiets en inderdaad een beetje dramaqueen wil spelen!
BeantwoordenVerwijderenIk geloof dat het echt heel lastig is, en ik wens je veel geduld toe. Het komt goed, op termijn. Fingers crossed! x
Ik wens je ongelooflijk veel licht aan het einde van deze momenteel blijkbaar donkere en lange tunnel! Heel veel beterschap en geduld gewenst!
BeantwoordenVerwijderenHier wordt in de mate van het mogelijke gewerkt (zelfstandig zijn geeft niet zoveel opties wat dat betreft... geen oordeel naar jou toe hé!!) dus een bezoekje bij de adviseur wordt me in ieder geval bespaard. Ik stel me er toch serieuze vragen bij, naar de 'menselijkheid' van dit alles; dat eeuwige wachten, telkens je verhaal opnieuw doen, niet serieus genomen worden en nog maar eens weer op zoek gaan naar 'iets anders'. Ik hoop zo zo zo voor jou dat De Kolk je wat verder kan helpen #ikduim!!
BeantwoordenVerwijderenZo erg hoe sommige mensen/artsen reageren! Precies of je zelf ervoor gekozen hebt. Ik hoop van harte dat je je snel terug beter voelt!
BeantwoordenVerwijderenIk lees dit alles nu pas, was nog even op je blog aan het sneupen... Heel herkenbaar, ik heb vanaf mijn 14e CVS, met ups en downs. (zie mijn blog post "Getting My Groove Back" uit juli afgelopen jaar ;-)) Hoop dat je je nu langzaam wat beter voelt? We hebben het er bij een volgende chatsessie vast over ;-)
BeantwoordenVerwijderen