Mijn achter-het-behang-plak-kinderen. #boostyourpositivity

Het laatste thema van de Boost your positivityreeks van Danone, namelijk kids, is gelanceerd. Kinderen, opvoeden met vallen en opstaan, de ballen in de lucht houden en proberen alles te managen, daar komt het zowat op neer.

Ik had al eens laten vallen dat ik niet de meest makkelijke maar wel ontzettend heerlijke kinderen heb.  Soms (betrekkelijk vaak) zou ik ze achter het behang willen plakken maar even vaak wil ik van ze genieten en ze kussen, knuffelen en nooit meer loslaten.  

Dit zijn enkele momenten waarvan ik echt de kriebels krijg:

- Als Billie, van zodra ik me omdraai, op de tafel kruipt en trots gaat rechtstaan.  Elke tafel in het huis is al beklommen.  Als hij op de tafel met de fruitmand klimt eet hij een paar happen van verschillende appels en smijt die dan op de grond, als hij op mijn naaitafel kruipt prutst hij aan de machines en zelfs als de keukentafel helemaal gedekt en klaarstaat klimt hij er op.  Hemeltje!   Niet alleen de tafels zijn onveilig voor Billie, ook de rest van ons huis wordt door die kleine deugniet aangepakt.  Hij loopt vaak snel naar de badkamer waar hij op een stoel klimt en de kraan helemaal open zet. echt, niets is veilig voor die knaap.  Of doet de frigo open en steekt alles wat hij vindt in zijn mond.  Geen één minuut kan je hem alleen laten.

- Als Otto-Jan een ontzettend grote scene maakt omdat ik zijn saus met zijn pasta meng, of net niet.  Hetzelfde geldt voor zijn boterham smeren of net niet smeren, zijn kleren aandoen of net afdoen, zijn gezichtje wassen met warm of met koud water, hem veel zoenen of maar 1 zoen geef, etc... Hij kan echt voor alles een scène maken. 

- Als Billie zichzelf dramatisch op de grond gooit van zodra hij het woordje NEE hoort.

- Als Otto-Jan pipi doet op zijn potje en het dan omver loopt, aaargh.

- Als Wolf soms echt heel de tijd praat, echt heel de tijd, in de keuken, mee naar de badkamer, terug naar de keuken en naar de living. 

Maar er zijn ook van die momenten dat je gewoon helemaal smelt:

- Toen Otto-Jan vorige week zijn eerste kopmannetje tekende.

- Als Billie en Wolf uit het niets een knuffels en zoenen komen geven.

- Als ik Billie naar z'n bedje breng en hij legt z'n hoofdje op mn schouder.

- Als ze gezellig aan het spelen zijn, in alle rust.

- Of van de leuke en soms ontzettend grappige gesprekjes met mijn kleuter:

'Ik niet boos op jou mama, ik blij op jou' 

Hij was boos maar dan niet meer.

'Ik een tijger, jij ook mama, Billie ook een tijger, papa, euhm, een eend en Wolf een slak'  

Hij zegt altijd dat hij een tijger is, ik vroeg wat wij dan waren.

'Ik zo dik worden als papa he, mama' 

Hij bedoelt sterk en groot. 

'Ik loser zeggen tegen Billie - Billie jij loser - mama, ik loser gezegd tegen Billie'  

Tjah...

'Monster ook in jouw buik geweest?' 

Monster is zijn knuffel en hij vroeg dat naar aanleiding van het gesprekje over baby'tjes in de buik.

Ik denk wel soms terug aan vroeger en vraag me dan af: amaai, wat deed ik toen toch met al mijn tijd? Maar mijn kinderen zijn een fantastische en een (vermoeiende) verrijking van mijn leven.  Ik zou me geen leven meer zonder kunnen voorstellen.  Kinderen leren je relativeren, leren je genieten van kleine en grote dingen, leren je alles in perspectief te zien en leren je jezelf beter kennen.